Kaplica pw. Św. Anny w Busku-Zdroju

Kaplica zdrojowa pw. Św. Anny usytuowana we wschodniej części parku, na niewielkim wzgórzu. Posiada niezwykłą historię. Powstanie tej budowli przypadło na trudne lata po upadku powstania styczniowego. Uzdrowisko rozwijało się wówczas, przybywało nowych willi w obrębie parku i większość kuracjuszy zamieszkiwała w nowej dzielnicy, czyli Zdroju. Odległość od Zdroju do kościoła parafialnego w cen­trum miasta wynosiła około 1,5 km i nie wszyscy kuracjusze mogli pokonywać taką odległość, aby uczestniczyć w nabożeństwach. Na początku lat osiemdziesiątych XIX wieku zrodziła się myśl wybudowania w parku zdrojowym kaplicy dla kuracjuszy. Nie­stety, władze carskie nie wydawały zezwoleń na budowę świątyń katolickich w zaborze rosyjskim, bowiem zgodnie z planami rusyfikacji, obawiały się wzrostu znaczenia ko­ścioła rzymsko-katolickiego, który rozwijał patriotyzm wśród ludności polskiej.  Kiedy w 1884 roku miejscowy przedstawiciel władz carskich wyjechał do Petersburga, Zarząd Uzdrowiska na czele z dr Aleksandrem Dobrzyńskim, przygotował front robót do budowy kaplicy. Całością prac budowlanych kierował Karol Pawłowski, mistrz ślusarski zatrudniony w uzdrowisku. W przeciągu trzech tygodni kaplica została wybudowana i nakryta dachem. Carski dostojnik po powrocie z Petersburga zobaczył wybudowaną kaplicę i głównego „budowniczego”, czyli Karola Pawłowskiego, którego ukarano 14-dniowym aresztem. Ludność miasta z sympatią odnosiła się do „aresztanta” i jak tylko mogła, starała się pomagać mu w odbyciu kary[1]. Architektura kaplicy jest bardzo skromna, ale trudno się dziwić, skoro budowę przeprowadzono w bardzo szybkim tempie, budowano nawet nocami i nie było czasu, ani możliwości zadbania o wyszukane detale architektoniczne. Trzeba było budować według najprostszych sposobów, byle szybko. W 1888 roku kaplica została oddana do użytku, a nabożeństwa odbywały się tylko w sezonie letnim. Opiekę nad kaplicą sprawowali księża z parafii p.w. NP NMP w Busku-Zdroju.

Początkowo kaplica była bez przedsionka i zakrystii, ale dobudowano je w 1907 roku. Kaplica zdrojowa jest wybudowana w stylu neogotyckim. Dach pokryty jest blachą cynkową i zdobiony jest dwiema mniejszymi wieżyczkami bez krzyżyków i jedną wyższą z sygnaturką. Sufit kaplicy jest płaski, kruchta sklepiona jest dwoma wieżyczkami. Ołtarz św. Anny i konfesjonał są dłuta rzeźbiarza Łabęckiego z Piotrkowic. Dwie figury na ołtarzu wykonane są z drzewa lipowego, ściętego w parku zdrojowym.  W ołtarzu głównym jest obraz św. Anny, a na płaskim stropie są namalowane tajemnice różańcowe. Na bocznych ścianach wiszą obrazy: bł. Wincentego Kadłubka, a w prezbiterium Pieta i Chrystus Miłosierny. W 1984 roku do kaplicy św. Anny przeniesiono fragmenty późnogotyckiego tryptyku z początku XVI wieku, z kościółka św. Stanisława w Chotelku Zielonym. W 2001 roku kaplica zdrojowa została poddana generalnemu remontowi, naprawiono pokrycie dachowe i wykonano elewację zewnętrzną[1].

[1] A. Stolarski, Busko Zdrój – uzdrowisko, informator turystyczny,  Wyd. Elipsa,  Kielce 2004, s. 23.

[1] L. Marciniec, Vademecum kuracjusza, Przewodnik po Busku Zdroju, Wyd. Stemag, Busko-Zdrój 2005, s. 40.