- Narracja toczy się w pierwszej, drugiej i trzeciej osobie, w zależności od czasu zdarzeń.
- Narrator trzecioosobowy prezentuje rzeczywistość z czasów swej młodości.
- Wyraźnie oddziela wyidealizowaną przeszłość od teraźniejszości.
- Wiele monologów wplecionych w akcję utworu rozpoczynają słowa ” W tamtych czasach, latach”.
- W refleksjach narratora Litwa to niezwykle piękna kraina szczęśliwości, dlatego wzywa rodaków „Kochajmy tyle Litwy, ile jej zostało”.
- Język bohaterów jest zróżnicowany.
- Zależy od środowiska, które dane osoby reprezentują.
- W wypowiedziach Lowy występują rusycyzmy, Henryk używa wulgaryzmów, matka Wicia używa wyrazów z dialektu kresowego.
- W relacjach tajemniczych nieznajomych jest dużo aluzji, niedomówień i niejasności, które stanowią tło wydarzeń dalszych.
- Sytuacje, o których mowa w monologach czy dialogach bohaterów lub narratora nabierają symbolicznego znaczenia, stąd wieloznaczność postaci czy metafizyczny charakter skojarzeń myślowych, łączący przeżycia dawne ze współczesnymi, nadające im koloryt.