Księgi te, opublikowane w 1932 roku, pisane prozą poetycką, wzorowane są na ewangeliach i mają charakter dzieła historiozoficznego i politycznego, które określało istotną rolę narodu polskiego w dziejach ludzkości i wyjątkowy charakter oraz posłannictwo emigracji polskiej.
Dzieje ludzkości przedstawił poeta jako realizację ideału wolności w walce z despotyzmem. Jedynym narodem, któremu udało się wprowadzić ten ideał w życie , byli Polacy. Dlatego też inni władcy uznali Polskę za największego wroga i skazali ją na śmierć, podobnie jak skazano Chrystusa – Mesjasza.
Polska, podobnie jak Chrystus, zmartwychwstanie i doprowadzi do pełnej realizacji ideałów wolności, republikanizmu i demokracji w skali całej ludzkości (mesjanizm).
Rolę apostołów tych ideałów przypisał poeta wyidealizowanym emigrantom polskim.
„Księgi” powstały ku pokrzepieniu serc i dla emigracji stały się wyjątkowo ważnym, optymistycznym programem. Wywarły także wielkie wrażenie na cudzoziemcach i zostały przetłumaczone na najważniejsze języki europejskie.
