Morze [symbolika]

  • Biblijne morze to pozostałość materii sprzed stworzenia świata.
  • Literackie morze to niebezpieczny, niekiedy szalony żywioł.
  • Bywa niszczące, obce i nieprzyjazne.
  • Morze to symbol niezbadanej otchłani, nieznanej przestrzeni, od przemierzania której rozpoczynają się wielkie odkrycia.
  • Morze to emblemat przygody, doświadczeń życiowych, życia, losu i zagubienia.
  • Morze to także symbol ogromu, dali, rozległości.
  • Morze traktowane jest niekiedy jako wyimaginowana kraina, niezliczoność, nieskończoność i wieczność.
  • Morze jest też symbolem wiedzy.

Odniesienia znaleźć można:

  • Księga Hioba 38, 8-11.
  • Sofokles, „Antygona”.
  • F. Petrarka, „Jeśli to nie miłość”.
  • J. Kochanowski, „Do gór i lasów”.
  • A. Mickiewicz, „Żeglarz”.
  • A. Mickiewicz, „Dziady” cz. IV.
  • J. Słowacki, „Kordian”.
  • Z. Krasiński, „O morze wieków”.
  • Z. Krasiński, „Nie-Boska komedia”.
  • W. Wolski, „Biała gwiazda”.
  • S. Żeromski, „Syzyfowe prace”.
  • S. Żeromski, „Ludzie bezdomni”
  • W. St. Reymont, „Chłopi”.

Wg Słownika symboli literackich R. Kuleszewicza, Białystok 2003.