Onomatopeja (dźwiękonaśladownictwo) [definicja]

  • Onomatopeja (dźwiękonaśladownictwo) – używany w poezji środek artystyczny polegający na takim dobieraniu wyrazów (istniejących w mowie lub wymyślonych), że naśladują swym brzmieniem opisywane zjawisko lub dźwięki wydawane przez opisywany przedmiot.
  • Odpowiednio dobrane słownictwo może imitować: szum wody, wycie wiatru, odgłosy burzy oraz szereg różnorodnych zjawisk akustycznych.