- Wiekopomnym osiągnięciem Karola Wielkiego było zebranie barbarzyńskich pieśni, które opiewały bohaterskie czyny i boje dawnych królów.
- Początków średniowiecznej epiki rycerskiej szukać należy jeszcze w okresie pogańskim.
- Najwięcej elementów tej przeszłości przetrwało w tzw. opowieściach bretońskich.
- Były to historie inspirowane dziejami i wierzeniami Celtów.
- Był to lud, który u schyłku okresu starożytnego został częściowo wyparty z Wysp Brytyjskich i osiedlił się na północno-zachodnich wybrzeżach dzisiejszej Francji, w krainie zwanej potem Bretanią.
- Głównym bohaterem romansów bretońskich był na pół legendarny król Artur, obrońca wyspy przed germańskimi zdobywcami z kontynentu.
- Otaczało go grono rycerzy, zasiadających przy sławnym Okrągłym Stole, symbolizującym równość królewskiej drużyny.
- Legendy o królu Arturze przepojone sa celtycką fantastyką.
- Władca i jego rycerze walczą z olbrzymami i potworami.
- Otaczający ich świat to melancholijna kraina bezkresnych, ciemnych lasów, wśród których ukrywają się oślepiająco jasne polany z magicznymi zamkami, które niekiedy znikają.
- Gdzieniegdzie są tajemnicze jeziora, gdzie żyją zagadkowe istoty.
- Nie brak tu dobrych (Merlin) i złych (Morgan la Fay) czarodziejów, cudownych przedmiotów (np. miecz króla – Eskalibur), kwitów i roślin.
- Dla opowieści bretońskich charakterystyczny jest nastrój smutku.
- Miłości jak cień towarzyszy zdrada.
- Wielkie rycerskie triumfy odwlekają tylko ostateczną klęskę i śmierć.
- Prastare celtyckie legendy uzyskałły ostateczny kształt dopiero pod koniec średniowiecza.