Otwinowski Stefan

Stefan Otwinowski

( 3 marca 1910, Pyzdry – 30 stycznia 1976, Kraków)

 

Prozaik, dramatopisarz i publicysta (felietonista), kierownik krakowskich teatrów.

Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim.

Jego twórczość w znacznym stopniu zabarwiona jest elementami biografii, postać narratora, nazywanego różnie, zawsze przynosi skojarzenia z twórcą.

Debiut na łamach prasy literacki powieścią „Życie trwa cztery dni” (1936), jest  sprawozdaniem z dwu śmierci i pogrzebów.

W okresie okupacji hitlerowskiej działał w podziemiu kulturalnym.

Cechą charakterystyczną twórczości Otwinowskiego jest dyskretny humor, nieraz staroświecki wdzięk i nowoczesna literacka konstrukcja.

Wydał m.in.:

  • „Marionetki” (powieść) 1938,
  • „Czas nieludzki” (powieść) 1946,
  • „Nagrobek” (powieść)1946,
  • „Wielkanoc” (sztuka)  1946″,
  • „Spotkanie z uśmiechem” (opowiadania) 1952,
  • „Moje okolice” (opowiadania)  1954,
  • „Gwiazdy i ziemia” (sztuka) 1955,
  • „Julia” (powieść) 1957,
  • „Niedyskrecje i wspomnienia” (szkice) 1957,
  • „Cicha leśniczówka” (opowiadania)  1963,
  • „Samosąd” (powieść) 1966),
  • „Pamiątki i herezje” (felietony) 1968,
  • „Okoliczności łagodzące” (powieść) 1968,
  • „Opowiadania wybrane” 1970,
  • „Świadek nieoczekiwany” 1971.

Powieści „Samosąd”, „Okoliczności łagodzące” i „Świadek nieoczekiwany” tworzą trylogię.