„Pan Tadeusz” jako epopeja narodowa

„Pana Tadeusza” nazywamy epopeja narodową (eposem), ma bowiem wiele cech przypisywanych temu gatunkowi. Warto je poznać”

  • jest to utwór obszerny,
  • napisany został wierszem,
  • każdy wers ma 13 zgłosek (sylab),
  • taki sposób pisania przynależy wzniosłej poezji,
  • ma charakterystyczną, patetyczną inwokację,
  • patos łączy się z humorem,
  • znaczącą rolę odgrywają sceny batalistyczne,
  • przedstawione zostały bohaterskie czyny i wybitne postaci,
  • czytelnik ogląda wielobarwną panoramę,
  • poeta zastosował rozbudowane porównania,
  • w utworze zachwyca bogata metaforyka,
  • przedstawia losy narodu w ważnym momencie historycznym (zwaśniona społeczność rodowa jednoczy się przeciwko
    narodowemu wrogowi, przy czym chłopi podniesieni zostają do godności członków narodu),
  • bohaterem zbiorowym uczynił poeta naród polski,
    „Pan Tadeusz” jest także epopeją romantyczną, ponieważ rozbija całość gatunkową, Mickiewicz połączył wiele gatunków.

Historycy literatury mówią o „Panu Tadeuszu” jako o utworze wyjątkowym, niepowtarzalnym, które stanowi pełny zbiór polskich archetypów narodowych.

Podsumowując – w „Panu Tadeuszu” zostały zobrazowane:

  • wielka i mała ojczyzna,
  • świat ludzi i świat natury,
  • świat szlachecki,
  • pamięć przeszłości,
  • tradycje,
  • wyidealizowany świat dzieciństwa.