- Wiersz dedykowany obrońcom Westerplatte.
- To historia bohaterskiej śmierci obrońców półwyspu.
- Powstał w 1939 roku, podczas okupacji, kiedy legenda bohaterskiej obrony była już w Polsce znana.
- W Gdańsku, na półwyspie Westerplatte 183 żołnierzy przez 7 dni broniło przyczółka przed nawałnicą hitlerowską.
- Podmiot liryczny opowiada o tym jak wielu obrońców zginęło, wypełniając obowiązek obrony ojczyzny.
- Podmiot liryczny opowiada o śmierci bohaterów za pomocą przenośni będącej sugestią.
- Warto jednak pamiętać, że 15 Westerplatczyków, przeciwko którym rzucono kilka tysięcy wojska, z lądu, morza (pancernik Schlezwig-Holstein) i z powietrza.
- Taki obraz w wierszu miał ponieść morale i pokazać ogromną odwagę i poświęcenie |Polaków.
- Przenośnie heroizują czynny wojenne obrońców.
- W nawiasach na zasadzie kontrastu do tego co działo się w trakcie obrony, mamy informacje o pięknym lecie.
- Zabieg ten wzmacnia niejako tragizm żołnierzy.
- Zapowiedź powrotu żołnierzy do Warszawy ma charakter symboliczny.
- Przypomina legendę o śpiących pod Giewontem rycerzach, którzy powstaną, gdy ojczyzna znajdzie się w niebezpieczeństwie.
Kiedy się wypełniły dni
i przyszło zginąć latem,
prosto do nieba czwórkami szli
żołnierze z Westerplatte.
( A lato było piękne tego roku ).
I tak śpiewali: Ach, to nic,
że tak bolały rany,
bo jakże słodko teraz iść
na te niebiańskie polany.
( A na ziemi tego roku było tyle wrzosu na bukiety ).
W Gdańsku staliśmy tak jak mur,
gwiżdżąc na szwabską armatę,
teraz wznosimy się wśród chmur,
żołnierze z Westerplatte.
I ci, co dobry mają wzrok
i słuch, słyszeli pono,
jak dudni w chmurach równy krok
Morskiego Batalionu.
I śpiew słyszano taki: – By
słoneczny czas wyzyskać,
będziemy grzać się w ciepłe dni
na rajskich wrzosowiskach.
Lecz gdy wiatr zimny będzie dął,
i smutek krążył światem,
w środek Warszawy spłyniemy w dół,
żołnierze z Westerplatte.