„Polały się łzy…” Adama Mickiewicza

  • Wiersz z gatunku bezpośredniej liryki refleksyjnej.
  • Zaliczany tzw. liryków lozańskich.
  • Ma charakter osobisty, co pozwala czytelnikowi odwołać się do biografii poety.
  • Nazywany jest najkrótszą próbą biografii poety.
  • Powstał w latach 1839-1840,
  • Stwor ciągły, złożony zaledwie z 5 wersów.
  • Mimo niewielkich rozmiarów pełen emocji, co jest charakterystyczne dla romantyków.
  • Stanowi refleksję , rodzaj rozrachunku z własnym życiem
  • Dzieciństwo wywołuje miłe wspomnienia szczęśliwych chwil (w rodzinnym Zaosiu k/Nowogródka).
  • Młodość jawi się jako „górna i durna”.
  • Dojrzałości poeta wystawia surową ocenę, nazywając ją „wiekiem klęski”.
  • Nastrój wiersza jest smutny, przygnębiający, co podkreśla motyw łez.
  • Występują epitety (np. „dzieciństwo sielskie, anielskie”), powtórzenia (np. „polały się łzy me czyste, rzęsiste”).
  • Utwór jest bardzo rytmiczny, wręcz melodyjny i oszczędny w formie.

Polały się łzy me czyste, rzęsiste
Na me dzieciństwo sielskie, anielskie,
Na moją młodość górną i durną,
Na mój wiek męski, wiek klęski:
Polały się łzy me czyste, rzęsiste…