Frenetyzm romantyczny to sposób kreowania świata przedstawionego w utworze literackim. Cechą charakterystyczną jest eksponowanie szaleństwa, scen ilustrujących okrucieństwo, zbrodnię czy inne okropności. Frenetyzm trafił do romantyzmu z tzw. powieści gotyckich, gdzie bohaterowie ulegają siłom niszczącym, mrocznym lub szaleństwu. Romantycy dostrzegali we frenetyzmie przejaw geniuszu i mistycznego naznaczenia, a także dramatycznej odmienności. Tego typu poetyka silnie wpływała na czytelników, przykładem zastosowania tego zjawiska może być „Nie-Boska komedia” Zygmunta Krasińskiego.