Peter Paul Rubens
(28 czerwca 1577, Siegen, Niemcy – 30 maja 1640, Antwerpia, Belgia)
Jeden z najwybitniejszych pisarzy flamandzkich (mimo że urodził się w Niemczech).
Jego kunszt ukształtował się we Włoszech, Flandrię zobaczył po raz pierwszy w wieku 10 lat.
Opuścił Niemcy wraz z rodziną z powodu prześladowań religijnych, ojciec katolik był podejrzewany o sprzyjanie kalwinistom. Po wielu perypetiach rodzina osiedliła się w Antwerpii. Był wszechstronnie i gruntownie wykształcony, władał np. biegle siedmioma językami.
W wieku 13 lat został paziem hrabiny Lalaing, ale jego interesowało malarstwo. Jego nauczycielami byli Tobias Verhaecht, Adam Van Noort. W wieku 22 lat wyjechał do Włoch, tam dostał się na dwór księcia Mantui, Vincenzo Gonzagi, zachwyconego jego pracami. Wykonywał kopie słynnych malowideł do kolekcji księcia. Wiele podróżował i miał okazję poznać ważne ośrodki artystyczne.
W 1606 roku namalował malowidła ołtarzowe do nowego kościoła pw. Najświętszej Marii Panny w Vallicelli, ale nie zyskało aprobaty i malował następne, choć nie zobaczył swego dzieła w kościele, wezwany przez brata do umierającej matki. Niestety nie zdążył się z nią pożegnać.
W 1609 roku został nadwornym malarzem arcyksięcia Alberta i jego żony Izabeli, sam też się ożenił z Izabelą Brant. Był szczęśliwym małżonkiem i ojcem 4 dzieci (dożyło dorosłości 2 synów), żona zmarła niespodziewanie 15 lat po ślubie. Poświęcił się wówczas pracy i polityce. W 1630 roku ponownie się ożenił z Heleną Fourment, miał z nią 5 dzieci (2 synów, 3 córki).
Uważany jest za jednego z najznakomitszych malarzy dzieci.
Każde jego dzieło cechuje niepowtarzalność, bez względu na tematykę, a uprawiał malarstwo mitologiczne, religijne, batalistyczne, portretowe
Miłość do rodziny potwierdzał swymi obrazami, na których umieszczał jej członków. W miarę przybywających lat malował mniej, choć nie odrzucał żadnych zleceń. Zamieszkał na wsi i bardzo lubił malować okolicę.
Zmarł w wyniku zakażenia prawej ręki 30 maja 1640 roku, już po jego śmierci narodziło się jego ostatnie dziecko.
Ważniejsze jego dzieła to:
- „Święty Jerzy ze smokiem”, (1606-1610),
- „Autoportret z żoną”, (1609-1610),
- „Zdjęcie z krzyża”, (1611-1614),
- „Polowanie na hipopotamy i krokodyle” (1615),
- „Głowa dziecka”, (1618),
- „Zamek w Paille”, (160-1625),
- „Edukacja Marii Medycejskiej. Przybycie Marii Medycejskiej do Marsylii”, (1622-1625),
- „Święto Wenus”, (1630-1640),
- „Pejzaż z pasterzem i jego stadem”, (1638).
Na wszystkich polach działalności świecił ogromne sukcesy.