- Wiersz z gatunku liryki refleksyjnej.
- Tytuł znaczy święty (łac. sanctus= święty).
- Ma uroczysty, podniosły, modlitewny, pełen uniesień nastrój.
- Nadawcą jest człowiek, jeden z czytelników wiersza, ktory mówi w ich imieniu.
- Odbiorcą jest pan, choć pisany małą literą, dlatego nie można utożsamić go z Bogiem.
- Wiersz z treści jest niejako „katolicki”.
- Stanowi wyraz hołdu dla życia, świata wokół, ktory odnaleźć można w najbardziej prozaicznych odsłonach (rzeczach, zdarzeniach).
- Jest pochwałą, afirmacją życia.
- Język utworu jest prosty, brak mu wyszukanych zwrotów poetyckich.
- Występują powtórzenia nadając wierszowi charakter litanii.
- Wiersz doczekał się interpretacji muzycznej.
Święty święty święty-blask kłujący oczy
Święta święta święta-ziemia co nas nosi
Święty kurz na drodze
Święty kij przy nodze
Święte krople potu
Święte wędrowanie
Święty kamień w polu
Przysiądź na nim, panie
Święty płomyk rosy
Święta święta święta-ziemia co nas nosi
Święty chleb-chleba łamanie
Święta sól-solą powitanie
Święta cisza, święty śpiew
Znojny łomot prawych serc
Słupy oczu zapatrzonych
Bicie powiek zadziwionych
Święty ruch i drobne stopy
Święta święta święta-ziemia co nas nosi
Słońce i ludny niebieski zwierzyniec
Baran, Lew, Skorpion i Ryby sferyczne
Droga Mleczna, Obłok Magellana
Meteory, Gwiazda Przedporanna
Saturn i Saturna dziwów wieniec
Trzy pierścienie i księżyców dziewięć
Neptun Pluton Uran Mars Merkury Jowisz
Święta święta święta-Ziemio co nas nosisz