Teatr alternatywny

  • Lata 60. i 70. XX wieku to czas rewolucji obyczajowej i zmian społecznych.
  • Odcisnęły one swe piętno na wszystkich dziedzinach życia.
  • Nie ominęły także teatru.
  • W ich wyniku pojawiły się sceny alternatywne.
  • Wokół konkretnych teatrów lub wydarzeń kulturalnych skupiali się twórcy alternatywni .
  • Wystawiali swe spektakle z ogromnym zaangażowaniem i entuzjazmem, choć niektóre ze sztuk pozostawiały wiele do życzenia.
  • Charakterystyczne ich cechy to: poruszanie tematów szokujących, takich jak przemoc czy obłąkanie.
  • Szwedzki dramaturg Jean Paul Weiss zadziwił publiczność sztuką  Męczeństwo i śmierć Jean Paul Marata przedstawione przez zespół aktorski przytułku w Charenton pod kierownictwem pana de Sade, 1964, gdzie zaprezentowane zostały różne postawy wobec problematyki rewolucji.
  • W Polsce przedstawicielem tego nurtu był teatr Jerzego Grotowskiego „Laboratorium”.
  • Był to teatr terapii przez sztukę, gdzie na porządku dziennym były interakcje widzów i aktorów.
  • Zdarzało się, że aktorzy byli na tyle samowystarczalni, że obywali się bez widzów.
  • Od tego czasu zaczęła się także epoka teatru autorskiego, gdzie zamiast tekstu literackiego kluczową rolę odgrywa reżyser i jego interpretacja dzieła.