Budowę budynku teatru stałego w Kielcach rozpoczęto w 1877 roku. Inicjatorem był Ludwik Stumpf, pochodzący z Radomia przedsiębiorca.
Oprócz sceny budynek mieścić miał hotel oraz restaurację, budowę rok później poświęcono, a w roku 1879 wystawiono pierwszą operę komiczną „Dzwony kornewilskie”.
Scena kielecka otwierała swe podwoje dla wielu trup teatralnych z całej Polski, niektóre z nich dawały jeden występ, inne bawiły w Kielcach nawet kilka miesięcy. Stałej sceny nie było, ale przedstawień dawano wiele.
Mieszkańcy Kielce chcieli mieć jednak stały teatr i marzenia o tym zaczęły się krystalizować w 1918 roku.
Właśnie z desek tego teatru kielczanie dowiedzieli się o końcu wojny czy odzyskaniu niepodległości.
O trochę niezrozumiałym konflikcie Kielc z Radomiem, słyszało na pewno wiele osób, animozje dotyczyły także kieleckiego teatru, kiedy to w 1922 roku miało dość do współpracy i inauguracji stałej sceny kieleckiej. Nic tego jednak nie wyszło.
Piękny budynek stoi przy ulicy Sienkiewicza (w czasie budowy była to ulica Pocztowa) i mimo upływu lat ma swój urok.
Stała scena kieleckiego teatru zaistniała (tak naprawdę) dopiero po zakończeniu II wojny światowej.
