Wilki (Tolkien) – charakterystyka postaci [autor: Sylwia, Maciek, Piotrek]

Bilbo i jego drużyna w czasie swej wędrówki wpadli w zasadzkę wilków. Wargowie (tak bowiem nazywają się złe wilki z Dzikich Krain), miały kudłate szare futro, które mogła spalić drobna iskra, dlatego istoty te panicznie bały się ognia. Ich oczy złowieszczo płonęły, co widać było szczególnie nocą. Wargowie przeraźliwie wyli. Na szczęście dla drużyny Bilba umieli poruszać się tylko po ziemi, nie potrafili natomiast wspinać się na drzewa. Mieli za to doskonały węch i nie musieli nawet widzieć swojej ofiary, by ją schwytać. Mówili w złowrogim języku, który rozumiał tylko Gandalf. Byli podejrzliwi i skonfliktowani z leśnymi ludźmi, którzy budzili w nich respekt.

Stworzenia te żyły w stadzie, na czele którego stał wódz. Przywódca gromady  pozostawał w swoistej symbiozie z goblinami. Wzajemnie pomagali sobie w okrutnych planach. Wspólnie organizowali wyprawy w poszukiwaniu żywności i niewolników, dzieląc się potem łupami. Wilki służyły goblinom niczym wierzchowce, umożliwiając szybkie przemieszczanie się.

Autor: Sylwia, Maciek, Piotrek