Józef Wybicki
(29 września 1747, Będomin – 10 marca 1822, Manieczki)
Publicysta, prawnik, działacz polityczny, współpracujący z obozem reformatorskim, poseł na sejm, poeta i dramaturg.
Urodził się w Będominie pod Kościerzyną, był uczestnikiem konfederacji barskiej, działacz Komisji Edukacji Narodowej, pracował nad kodeksem praw, uczestnik powstania kościuszkowskiego. Po jego upadku i wyroku skazującym na śmierć oraz konfiskatę mienia znalazł się w Paryżu, a później we Włoszech.
Współuczestniczył w organizowaniu Legionów.W okresie Księstwa Warszawskiego został senatorem-wojewodą, a w Królestwie Polskim piastował funkcję prezesa Sądu Najwyższego.
Był autorem artykułów, dramatów, wierszy. librett operowych, utrzymane w konwencji sentymentalnej, stworzył m.in.:
- „Zygmunt August”,
- „Pasterka Zabłąkana”,
- „Kulig”,
- „Szlachcic mieszczaninem”,
- „Pamiętniki”.
Nieprzemijającą sławę zapewniła mu piosenka żołnierska „Pieśń Legionów Polskich we Włoszech”, znana jako „Mazurek Dąbrowskiego (od 1927 roku pieśń podniesiona została do godności hymnu narodowego).
Zmarł w Manieczkach pod Poznaniem.