Afrodyta [mitologia]

  • Jej imię oznacza pianę.
  • Bogini miłości i urody.
  • Istnieje kilka wersji mitu o niej.
  • Według jednej z nich była córką Zeusa i Done, w innej zaś narodziła się z piany morskiej.
  • Piana ta powstała z nasienia Uranosa, którego genitalia, odcięte sierpem przez Kronosa, spadły do morza i zapłodniły fale.
  • Rozróżniano Afrodytę  Uranię (Niebiańską) jako boginię miłości czystej i szlachetnej.
  • Inna to Afrodyta  Pandemos (Czczona przez cały lud), bogini miłości pospolitej i fizycznej.
  • Afrodytę – szczególnie czciły kobiety jako opiekunkę małżeństwa.
  • Od VI wieku Afrodyta  p.n.e. hetery uważały ją za boską patronkę.
  • Kult Afrodyty wiązał się z morzem, stąd jej przydomek Thalassia (morska).
  • Afrodyta była żoną Hefajstosa i kochanką boga wojny Aresa.
  • Bożka miłości Erosa uważano za syna Afrodyty i Hermesa, później syna Afrodyty i Aresa.
  • Afrodyta romansowała z wieloma mężczyznami, np. Adonisem czy Anchizesem, któremu urodziła syna Eneasza.
  • Była kobietą mściwą, jej gniew okazał się zgubny dla bogini Eos, którą ukarała za związek z Aresem.
  • Ukarała także córki Kinyrasa na Pafos, zmuszając je do uprawiania nierządu.
  • Pośrednio stała się powodem wojny trojańskiej.
  • Czczono ją na wyspach Cypr i Cytera, dlatego ma przydomki Cypryda i Cytereja.
  • Oddawano jej cześć także na Knidos, w Koryncie i na górze Eryks na Sycylii.

Według Słownika szkolnego – Mitologia grecka i rzymska, Stanisława Stabryły.