- Wiersz pochodzi z 1954 roku ze zbioru „Wiklina”.
- Gatunkowo to liryka refleksyjna.
- Składa się z trzech czterowersowych strof.
- Zwrotki mają nieregularną budowę.
- Utwór pisany językiem zbliżonym do mowy potocznej (bez rymów).
- Jego tematem jest siła wewnętrzna człowieka.
- Wspomniany w tytule ciężar to bagaż życiowych doświadczeń różnego rodzaju.
- Niektóre z nich są ciężkie, twarde, niektóre inne, ale wszystkie należą do człowieka, hartują go.
- Podmiot liryczny (nieznany człowiek) opowiada o swym życiu z pewnego dystansu, godzi się na wszystko co niesie życie.
- Człowiek jest istotą niezwykłą, jest wytrwały, bywa szlachetny, znosi wiele cierpień, trosk, co nieraz wydaje się okrutne.
- A jednak realizuje swoje cele, wytrwale pokonuje problemy i kłopoty (wymowa wiersza).
- W wiersz występują epitety (np. „pleciony kosz”) oraz przenośnie (np. „lecz wezmę ten kosz na plecy, poniosę te kamienie, poniosę je do końca”).
Miałem pleciony kosz,
Chciałem weń włożyć owoce,
By je przechować na zimę,
A może miał to być chleb.
W nocy ktoś włożył mi w kosz kamienie,
Ciężkie i twarde,
Które nią miały posłużyć nikomu,
Tylko obarczyć mi grzbiet.
Lecz wezmę ten kosz na plecy,
Poniosę te kamienie,
Poniosę je do końca,
Aż tam.