Edmund [patron chrześcijański]

  • Urodził się w 1540 roku w Londynie, w rodzinie księgarza.
  • Otrzymał staranne wykształcenie (Oxford).
  • Początkowo pracował jako kapłan anglikański.
  • Lektura Ojców Kościoła przekonała go o wyłącznej autentyczności Kościoła katolickiego.
  • Przystąpił do niego w 1573 roku.
  • Groziło mu za o aresztowanie, dlatego udał się do Europy (Rzymu).
  • Wstąpił do zakonu jezuitów.
  • Nowicjat odbył w Brnie, tam też został nauczycielem retoryki.
  • W 1579 otrzymał święcenia kapłańskie.
  • Był postrzegany jako doskonały mówca i kaznodzieja.
  • Był twórcą wierszy i dramatów, wystawianych przez teatry działające przy jezuickich kolegiach.
  • Napisał polemikę z kościołem anglikańskim  „Decem rationes”.
  • Został wysłany do Anglii z katolicką  misją duszpasterską.
  • Wskutek zdrady trafił do więzienia Tower.
  • Mimo tortur nie powrócił na łono kościoła anglikańskiego.
  • Wyrokiem królowej Elżbiety I skazano go na śmierć.
  • Zginął na szafocie w 1581 roku.

  • Imię Edmund składa się z członów ed = majątek, dziedzictwo i mund = opieka, co tłumaczone jest jako opiekun dziedzicznej majętności.
  • Dzień św. Edmunda to 1 grudnia.

[na podstawie Słownika patronów chrześcijańskich, Janiny Kryńskiej]