Elegia

  • Elegia – utwór poetycki, gatunek osobistej liryki,  o charakterze refleksyjnym i poważnej treści,.
  • Znany już w starożytności, ma swe  fundamenty w liryce żałobnej, wywodzi się z poezji starogreckiej.
  • Greccy w przeciwieństwie do twórców innych epok uprawiali elegię w sposób tematycznie zróżnicowany (utwory biesiadne, poezja miłosna).
  • W epokach późniejszych nieobce elegii były tematy polityczne, w kompozycji z partiami opisowo-narracyjnymi.
  • Ewolucja elegii odzwierciedlała konwencje, które obowiązywały w kolejnych epokach.
  • Utwór poważny, w tonie zabarwionym smutkiem i melancholią.
  • W literaturze polskiej elegię spotykamy już w okresie średniowiecza.
  • W renesansie uprawiali tę formę J. Kochanowski, K. Janicki.
  • Charakter elegii ma wiersz J. Słowackiego „Smutno mi Boże”.
  • Tonacja elegijna pojawia się w poezji współczesnej.
  • Krytycy literatury raczej niechętnie posługują się tym terminem w odniesieniu  do poezji ostatnich dziesięcioleci.