Safona, Safo, Sapfo
(ok. 612 rok, Lesbos, Grecja – 580 p.n.e., Lesbos, Grecja)
Najsławniejsza poetka starożytnej Grecji, przedstawicielka poezji lirycznej.
Mistrzyni liryki miłosnej.
Pochodziła z arystokratycznego rodu, była założycielką szkoły dla dziewcząt z wysokich rodów, w której uczyła muzyki, śpiewu, poezji, tańca i manier.
Serdeczne związki z gronem uczennic-przyjaciółek utrwaliła w swoich pieśniach, traktowanych jako wyznania namiętnych uczuć. Grecy tamtych czasów akceptowali miłość do tej samej płci.
Napisała 9 ksiąg pieśni, niestety ocalało zaledwie kilka pieśni w całości i kilkaset fragmentów poszczególnych utworów.
Safona cieszyła się sławą, a jej życie stało się źródłem legend.
Większość pieśni Safony zachowuje formalnie charakter pieśni modlitewnej, złożonej z:
- inwokacji (wezwania),
- sankcji (hypomnezy),
- prośby.
W strukturę tych utworów wpisywała poetka swe osobiste wyznania, wykorzystując postaci mitologiczne. Była to charakterystyczna figura stylistyczna, ułatwiająca autorce wypowiedź.
Sławę zawdzięczała Safona:
- prostocie swej liryki,
- odwoływaniu się do miejscowego dialektu,
- codziennemu słownictwu.
Jednocześnie jej utwory to wyrafinowane pieśni o miłości, przemijaniu, starości, osobach bliskich, samotności.
Niestety, z kilku tysięcy jej utworów zachowały się nieliczne fragmenty.