- Głoski dzielimy na samogłoski i spółgłoski.
- Znaczący podział dotyczy miękkości i twardości spółgłosek.
| spółgłoski miękkie | p’, b’, f’ w’, ś, ź, ć, ch’, dź, m’, n’, l’, j, k’, g’ | w kierunku podniebienia wznosi się środek języka |
| spółgłoski twarde | p, b, f, w, s, z, c, ch, dz, n, m, l, ł, k, g, t, d, sz, ż, cz, dż, r | środek języka znajduje się w innym miejscu |
- W języku polskim funkcjonują różne sposoby oznaczania miękkości głosek.
- Można do tego wykorzystać znak diakrytyczny, tj. kreseczkę zmiękczającą, np. ś – pieścić, ź – wieźć, , ń – drań, ć – ćma.
- W zależności od położenia miękkość oznacza także litera -i-, np. gdzie spółgłoska miękka pojawia się przed samogłoską, jej miękkość oznaczamy w piśmie za pomocą litery i.
- Wówczas litera i nie oznacza oddzielnej głoski, jest tylko znakiem zmiękczenia, np. ciemno, ziarno.