- Wiersz z gatunku liryki sytuacyjnej (liryka apelu).
- Wiersz przypomina liryczny komunikat.
- Zbudowany jest z krótkich zdań, czego przykładem są wersy liczące jeden, dwa lub trzy wyrazy.
- Jak w każdym komunikacie język jest zwięzły, jasny i wyrazisty.
- Taka forma jest najbardziej trafna odnośnie przekazywania ważnych treści.
- Wypowiada się w nim prawdopodobnie sam autor („ja”).
- Nazywa siebie stróżem, latarnikiem.
- Swoją wypowiedz formułuje stojąc na szczycie „mrówkowca”.
- Kieruje ją do mieszkańców dużych miast, zabieganych i anonimowych.
- Wiersz nie posiada tradycyjnych środków artystycznych.
- Poeta w przenośny sposób nazwał siebie stróżem i latarnikiem
- Białoszewski lubi bawić się słowem i czyni to także w tym wierszu.
Ja
stróż
latarnik
nadaję z mrówkowca
Nie zabłądźcie.
Bądźcie.
Mijajcie, mijajmy się,
Ale nie omińmy.
Mińmy.
My.
Wy, co latacie
I jesteście popychani.