„Oblicze ojczyzny” Tadeusza Różewicza

  • Wiersz należy do liryki pośredniej, opisowej o charakterze patriotycznym.
  • Nadawca nie ujawnia się, jest to ktoś bliżej nieznany.
  • Nie został też wskazany konkretny odbiorca, więc moze nim być każdy czytelnik.
  • Podmiot liryczny prostymi słowami tłumaczy czym jest ojczyzna, zarówno ta mała, jak i wielka.
  • Tę mała znamy od urodzenie, jest to bowiem kraj naszego dzieciństwa, wesoły, beztroski, wspaniały.
  • Podmiot liryczny zakreśla je granice przy pomocy wyliczeń (miejsce urodzenia. ulica dom podwórko).
  • Później ojczyzna rośnie wraz z człowiekiem, zwiększ swój obszar, wzrasta liczba spraw i problemów.
  • Zmienia się także punkt widzenia, perspektywa, z której człowiek na nią spogląda.
  • Zaczyna rozumieć, że to także obowiązek, odpowiedzialność, praca i walka o nią.
  • Nastrój wiersz jest uroczystszy, refleksyjny, poważny.
  • Utwór składa się z 6 części różnej długości, dwie z nich to zaledwie jeden wers.
  • Brak rymów w utworze.
  • Występują wyliczenia, co zbliża język wiersza  do „potoczności”.
  • O istotnych sprawach poeta mówi zwykłymi, prostymi słowami, rezygnując z patosu, taką twórczość określa się  „poezją ściśniętego gardła”.
  • Utwór jest przykładem wiersza różewiczowskiego, odmiany języka poetyckiego , po którym daje się poznać jego twórcę.

Oblicze ojczyzny
Ojczyzna to kraj dzieciństwa
Miejsce urodzenia
To jest ta mała najbliższa
Ojczyzna
Miasto miasteczko wieś
Ulica dom podwórko
Pierwsza miłość
Las na horyzoncie
Groby
W dzieciństwie poznaje się
Kwiaty zioła zboża
Zwierzęta
Pola łąki
Słowa owoce
Ojczyzna się śmieje
Na początku ojczyzna
Jest blisko
Na wyciągnięcie ręki
Dopiero później rośnie
Krwawi
Boli