Pomnik wybitnego artysty i polityka powstał z inicjatywy Polonii jeszcze przed II wojną światową. Chciano w ten sposób upamiętnić jego działalność artystyczną i polityczną. Monument odlano z brązu w Warszawie w odlewni na ulicy Solec. W okresie okupacji pomnik został rozmontowany i ukryty, Niemcy mieli bowiem plany jego przetopienia. Po zakończeniu działań wojennych monument tułał się po różnych lokalizacjach, stał więc przed odlewnią Chojnowskiego w Warszawie, na posesji Jeznackiego na Mokotowie, by pieczę nad nim w 1956 roku przejęło państwo. Trafił wówczas do magazynu Muzeum Warszawy, później rezydował przy dawnej odlewni Łopieńskich przy ulicy Hożej. W 1977 roku Paderewski trafił pod skrzydła Muzeum Narodowego i stał na wewnętrznym dziedzińcu, z inicjatywy prof. Lorentza w 1978 roku trafił na ulicę Okólnik, w sąsiedztwie Pałacu Ostrogskich, by ostatecznie w 1985 roku stanąć w Parku Ujazdowskim, gdzie można go obecnie podziwiać.