„Śluby panieńskie”, czyli magnetyzm serca Aleksandra Fredry [polemika z romantyczną formą miłości]

  • Fredro starał się pokazać w swych utworach, że miłość może być piękna i budująca, a nie tylko destrukcyjna.
  • „Śluby panieńskie” (mimo że Fredro nigdzie o tym nie informuje) postrzegane są jako polemika z romantycznym modelem miłości.
  • Postaci – twórca zbudował w opozycji to takich kreacji romantycznych, jak Lotta i Werter z powieści Goethego czy Gustaw z IV cz. „Dziadów”.
  • Nawet zdrobnienie Gustawa na Gucia uznano za pewnego rodzaju prowokację.
  • Ponadto postać Fredry w niczym nie przypomina nieszczęśliwego  Gustawa z „Dziadów”.
  • Według Fredry miłość nie powinna wyzwalać negatywnych uczuć i powodować cierpienia.
  • Znawcy przedmiotu dostrzegli, że Fredro aluzyjnie zarzuca Adamowi Mickiewiczowi tworzenie szkodliwego wzorca miłości, często niemającego niczego wspólnego z rzeczywistością.
  • Podtytuł nawiązuje do teorii magnetyzmu (autorstwa Austriaka Fryderyka Mesmera), według której organizm człowieka produkuje „fluidy”, które przyciągają osoby płci przeciwnej i pozwalają budować wzajemne więzi psychiczne i fizyczne.