Swinarski Konrad

Konrad Swinarski

(4 lipca 1929, Warszawa – 19 sierpnia 1975, Damaszek, Syria)

 

Reżyser  o wszechstronnych zainteresowaniach.

Reżyserował w teatrze, telewizji, operze o filmie.

Terminował u B. Brechta w Berliner Ensemble, co miało znaczący wpływ na niego.

Był scenografem, plastykiem   twórcą niekonwencjonalnym i wszechstronnym.

W ciekawy sposób postrzegał świat i potrafił to pokazać odbiorcy.

Stworzył własny styl, dzięki któremu uważany jest za jednego z najbardziej oryginalnych i najwybitniejszych twórców w historii polskiego teatru.

Był twórcą międzynarodowym, odnosił sukcesy w Niemczech. we Włoszech, Turcji, Austrii, Izraelu.

Związany z Teatrem Starym w Krakowie.

Wybitny inscenizator dramatów romantycznych, dla niego teat to rzecz wielowymiarowa, pełna niesamowitych elementów, w nowy sposób odczytywał wielkie dzieła.

Jego spektakle cechował rozmach, nowatorstwo i uniwersalność.

Był laureatem międzynarodowych stypendiów, doskonałym pedagogiem, wychował wielu polskich aktorów i reżyserów.

Zginął tragicznie w katastrofie lotniczej.

WYBRANE INSCENIZACJE:

  • „Karabiny matki Carrar” Bertolta Brechta (1954),
  • „Żeglarz” Jerzego Szaniawskiego (1955),
  • „Mordercy” Ernesta Hemingwaya (1955),
  • „Opera za trzy grosze” Bertolta Brechta (1958)
  • „Przesada” Agnieszki Osieckiej (1961, Teatr TV)
    „Historia od początku” Jerzego Wittlina (1962),
  • „Wieczór trzech króli” Williama Szekspira (1963),
  • „Zabawa” Sławomira Mrożka (1964),
  • „Nie-Boska komedia” Zygmunta Krasińskiego (1965),
  • „Fantazy” Juliusza Słowackiego (1967),
  • „Klątwa” Stanisława Wyspiańskiego (1968),
  • „Wszystko dobre, co się dobrze kończy” Williama Szekspira (1969),
  • „Sen nocy letniej” Williama Szekspira (1970),
  • „Diabły z Loudun” Krzysztofa Pendereckiego (1970),
  • „Żegnaj, Judaszu” Ireneusza Iredyńskiego (1971), Stary Teatr im. Modrzejewskiej w Krakowie)
  • „Ryszard III” Williama Szekspira (1972),
  • „Dziady” Adama Mickiewicza (1973),
  • „Sen nocy letniej” Williama Szekspira (1973),
  • „Wyzwolenie” Stanisława Wyspiańskiego (1974),
  • „Pluskwa” Włodzimierza Majakowskiego (1975).