Szymon Szymonowic
(Simon Simonides)
(24 października 1558, Lwów, Ukraina – 5 maja 1629, Czernięcin pod Zamościem, Lubelszczyzna)
Był Ormianinem, wykształconym mieszczaninem, który studiował w Akademii Krakowskiej, gdzie uzyskał tytuł bakałarza (1577), później na uniwersytetach we Francji i w Belgii.
Był protegowanym Jana Zamoyskiego. Wspólnie ze swoim mecenasem organizował Akademię Zamojskiej. Uznano jego zasługi dla kultury, a nagrodą była nobilitacja i uzyskanie w 1590 roku tytułu szlacheckiego i prawa do herbu Kościesza.
Pisał bukoliki, czyli sielanki.
Były to wyidealizowane obrazki z życia konwencjonalnych pasterzy, ale to one ugruntowały pozycję poety w polskiej literaturze.
Sielanki, które tworzył Szymonowic, stanowiły połączenie i kompilację tradycji Teokryta i Wergiliusza z wprowadzonym kolorytem polskim, bliskim czytelnikowi.
Ważną pozycję są tzw. sielanki realistyczne, zwane również „antysielankami”, są to m.in.:
- „Żeńcy”,
- „Kołacze”,
- „Pomarlica””.
Zmarł w roku, który kończy polski renesans.