- Opowiadanie Adolfa Dygasińskiego, utrzymane w nurcie naturalizmu.
- Po raz pierwszy wydane w tomie „Nowele”.
- Akcja utworu toczy się w końcu XIX wieku, w małej wsi w okolicach Narwi.
- Bohaterem jest wychowany przez człowieka wilk Buta.
- Narrator opowiada swą fabułę o mieszkańcach planety Ziemi, którzy żyją obok siebie, lecz zupełnie się nie rozumieją i wzajemnie niszczą.
- Pewnego dnia chłopiec z pobliskiej wsi znajduje w lesie małego wilczka.
- Strzelec Sowa uznaje, że to szczenię groźnego wilka, przed którym on uciekał a drzewo.
- Wilczek trafia do dworu poprzez nauczyciela.
- Budzi strach, dlatego wszyscy przyjmują go wrogo (służba, wiejskie psy).
- Młody wilk traci wolność, zostaje uwięziony na łańcuchu .
- Bez niego poluje, zgodnie ze swą naturą.
- Po uśmierceniu kaczek i indyka zapada wyrok śmierci na Buta.
- W leśniczówce Wywiałkiewicza gospodarstwo prowadzi Kalasanta.
- Starsza kobieta opiekuje się chłopcem sierotą Laksendrem.
- Chłopak i But zaprzyjaźnili się.
- Kiedy chłopiec zapada na zdrowiu, Buta jest przy nim i ogrzewa go swym wilczym futrem.
- Niestety chłopiec umiera, nikt po nim nie płacze.
- Jedynie Buta szuka chłopca, przemierzając wspólne kiedyś ścieżki.
- W zimie głodny wilk napada na prosiaka.
- Chłopi zabijają go, ponieważ wychowany wśród ludzi wilk nie przeczuwał co go spotka.
- Przetrwanie na Ziemi umożliwia wiedza i gruntowne poznanie przyrody.
- Niezbędne jest więc poznanie i ochrona środowiska, w którym człowiek żyje.
- Trzeba świat zachować dla następnych pokoleń.
- Mimo upływu lat opowieść Dygasińskiego jest nadal aktualna.
- Współżycie człowieka z przyroda jest koniecznym warunkiem przetrwania życia na naszej planecie.