- Starożytni postrzegali wodę jako jeden z 4 elementów Kosmosu.
- Wielu twierdziło, że to najważniejszy składni pramaterii, z której wyłonił się świat.
- Traktowana jest jako substancja dająca i podtrzymująca życie.
- Stanowi emblemat stworzenia, przeobrażenia i świętości.
- Ablucje, kąpiele w świętych rzekach są znanym rytuałem kultur Bliskiego i Dalekiego Wschodu.
- Chrześcijaństwo także ma korzenie w takich praktykach.
- Dla tej religii woda jest znakiem duchowego odrodzenia, wtajemniczenia i przyjęcia do grona wiernych (chrzest).
- Woda to też symbol mądrości i wiedzy oraz zbawienia.
- W wielu kulturach żywa woda ma moc uzdrawiającą.
- W bajkach, baśniach i legendach ma właściwości magiczne.
- Nieraz jest groźnym żywiołem, znakiem klęski i nieszczęść, destrukcji, grzechu i zagubienia.
- Woda odbijająca rzeczywistość symbolizuje złudę, omamy, zwierciadło duszy.
- Cicha woda to znak pozorów ukrywających prawdę lub nieśmiałość.
- Woda płynąca to symbol czasu i przemijania.
- Zmącona woda oznacza zamieszanie, zamęt i intrygę.
- Woda to również narody, ludzkość i myśl.
Odniesienia znaleźć można:
- Objawienie św. Jana 17,15.
- Proroctwo Ozeasza 5,10.
- Proroctwo Ezechiela 26, 19.
- Proroctwo Ezechiela 36, 25.
- Proroctwo Izajasza 12, 3-4.
- Psalm 57, 7 8.
- Psalm 68, 2-3.
- Genesis 1, 1-2.
- Genesis 30, 18-21.
- Księga Hioba 27, 19-20.
- List do Hebrajczyków 10, 22.
- II List św. Piotra 3, 5-6.
- Ewangelia św. Jana 4, 13-14.
- Księga Przypowieści 18,4.
- Księga Przypowieści 20,5.
- Księga Eklezjastyka 29,28.
- Sofokles, „Antygona”.
- A. Naruszewicz, „Narcyz”.
- J. Słowacki, „Kordian”.
- A. Fredro, „Śluby panieńskie”.
- S. Wyspiański, „Wesele”.
- S. Żeromski, „Ludzie bezdomni”
Wg Słownika symboli literackich R. Kuleszewicza, Białystok 2003.