Teatr

Towarzyszyła mu od początku zła reputacja. Za miejsce jego powstania uważało się domy publiczne praz marynarskie tawerny, gdzie zbierało się „szemrane towarzystwo”. za czasów np. królowej Wiktorii, propagującej surowe zasady etyczno-moralne, właściciele domów publicznych rozbudowywali  […]

Przez kilka ostatnich stuleci w Europie przedstawienia teatralne odbywały się głownie w specjalnie do tego przeznaczonych pomieszczeniach ze sceną i miejscami dla publiczności. W połowie XX wieku aktorzy związani z eksperymentalnym nurtem współczesnego teatru wyszli […]

Teatr w Grecji powstał u stóp Akropolu, wokół placu, gdzie pierwotnie znajdował się ołtarz. Występował tu chór, który śpiewał dytyramby ku czci boga Dionizosa. Z czasem z placu usunięto ołtarz. Plac w teatrze greckim nazywany […]

Chwyt artystyczny polegający na wprowadzeniu spektaklu teatralnego w obszar świata przedstawionego utworu dramatycznego. Przykład: „Hamlet” W. Szekspira,

Współczesny teatr ma silnych konkurentów, tj. film i telewizję. Musi więc przyciągać widzów zróżnicowaną oferta. Proponuje więc swoim widzom repertuar klasyczny, alternatywne występy małych zespołów, eksperymentalne spektakle, farsy, pantomimy. Po II wojnie światowej ludzie nie […]

Wszelkie dokumenty odnoszące się do teatru i przechowywane w archiwum bibliotecznym lub muzealnym. W ich skład wchodzą scenariusze, fotografie, rękopisy, kostiumy, rekwizyty.

Koncepcja, zgodnie z która dramat nie jest samodzielnym rodzajem literackim. Realizacja spektakli na scenie uznawana  jest za jedyny, właściwy oraz  pełny sposób istnienia utworów dramatycznych.

Nauka o teatrze. Zajmuje si ę teorią i historią teatru. Ma powiązania z nauką o literaturze na gruncie wspólnych zainteresowań dramatem.

W teatrze renesansowym są widoczne trzy główne tendencje: Dramat humanistyczny: Nawiązywał do wzorów antycznych. Przykładem może być Odprawa posłów greckich Jana Kochanowskiego (1578). Utwór respektujący zasadę trzech jedności, a także jednoczesnego występowania na scenie nie […]

Tragedia antyczna znajduje swój rodowód w greckich świętach na cześć Dionizosa zw. Wielkimi Dionizjami (miejskimi). Odbywającym się wówczas 5, 6-dniowym uroczystościom, towarzyszyły barwne korowody poprzebieranych za kozły z orszaku Dionizosa ludzi, wydających okrzyki – dytyramby […]