Zdania okolicznikowe stopnia odpowiadają na pytania: jak bardzo?, w jakim stopniu?
Łączą się ze zdaniami nadrzędnymi za pomocą wskaźników zespolenia: „jak”, „im…”, „tym”:
- Wykonałem to tak starannie, jak umiałem.
- To nie jest prosta sprawa, jak się wydaje.
- Im bliżej tego święta, tym bardziej jestem zdenerwowany.
Zdania okolicznikowe stopnia bardzo często wyrażają skutek czynności zdania nadrzędnego. Łącza sie wtedy ze zdaniem nadrzędnym za pomocą spójników: „aż”, „że”:
- Pracował tak długo, aż się zmęczył.
- Był tak zadowolony, że zaczął śpiewać.
- Kot tak się przestraszył, aż zeskoczył z drugiego piętra.
- To zdarzeniu było nieprawdopodobne, że trudno je zrozumieć.
- Byłam tak ukryta, że musiałam im to pokazać.
- Zainteresował mnie na tyle, że nie spotykałam się z innymi.
Zdania okolicznikowe stopnia mogą być także przyłączane za pomocą spójnika „żeby”.
Orzeczenie może wówczas występować w formie osobowej:
- Bułek kupiono tyle, żeby starczyło dla wszystkich.
Orzeczenie może być także w bezokoliczniku:
- Jedzenia było za mało, żeby nakarmić gości.
- Nie mam silnej woli, żeby się uczyć.
Czynność wyrażana w bezokoliczniku to czynność, która na skutek zbyt słabego stopnia cechy lub małej ilości tego, o czym się orzeka w zdaniu nadrzędnym, nie dochodzi do skutku (tzw. skutek ujemny).