„Ziemia, planeta ludzi” Antoine’a de Saint-Exupéry’ego

  • Powieść z 1939 roku, dedykowana Przyjacielowi autora Henri’emu Guillaumetowi.
  • Twórca zastosował pierwszoosobową narrację.
  • Utwór ma charakter autobiograficzny.
  • Odwołuje się do przeżyć i doświadczeń autora jako lotnika.
  • Przedstawia 8 epizodów z lat 1926-1936.
  • S a to:
  • ** wspomnienie pierwszej pracy w lotnictwie, pierwszego lotu
  • ** historie przyjaciół – lotników,
  • ** pionierskie loty nad Saharą i Andami dokonane przez Mermoza,
  • ** wspomnienie trzech lat samotności spędzonych przez pisarza w pustynnej bazie Cap Juby,
  • ** opowieść o katastrofie pilotowanego przez Exupéry’ego samolotu i walce o życie w samym środku Sahary,
  • ** przywołanie epizodu z hiszpańskiej wojny domowej.
  • Opowieści stanowią pretekst do rozważań moralno-filozoficznych.
  • Poszczególne teksty przypominają eseje.
  • Głównym wątkiem staje się  przedstawienie relacji człowiek – maszyna – planeta czy też człowiek – cywilizacja – świat.
  • Exupéry, we wstępie,  definiuje samolot jako narzędzie stawiające człowieka wobec wszystkich problemów.
  • Pionierskie loty saą dla niego zapowiedzią nowości, możliwości poznania świat, odkrywania nowych miejsc i ludzi, jedności człowieka ze światem.
  • Cechą znaczącą we wszystkich rozważaniach stał się humanizm i wiara w człowieczeństwo.
  • Jest też i afirmacja życia, odpowiedzialności człowieka za losy innych ludzi, za nowy świat, w którym każdy powinien mieć swój udział.
  • Jest też przeczucie zbliżającej się wojny, jej okrucieństwa i tragedii ludobójstwa.