Wędrówki literackie przez stulecia

Poetyka średniowieczna dzieli literaturę na dwa zasadnicze rodzaje: poezję i prozę. Od utworu literackiego wymagano, aby był „elegancki”, miał dobrą kompozycję i dostojność. Średniowieczni teoretycy poezji kładli nacisk na „piękne powiązanie słów” i zdobnictwo, powagę […]

Po wojnie ukształtowały się na emigracji dwa ośrodki życia kulturalnego. Był to Londyn i Paryż. W Londynie wychodziły (do 1981 roku) „Wiadomości”, tygodnik założony przez Mieczysława Grydzewskiego, dawnego redaktora międzywojennych „Wiadomości Literackich”. W podparyskim Maissons-Lafitte […]

Kierunek symbolizmu w poezji narodził się we Francji, a powstał na zasadzie idei stworzonych przez parnasistów (kierunek zakładający obiektywizm opisu wrażeń i uczuć, klasyczne zasady harmonii i ładu, doskonałość formy utworów – tzw. „cyzelowanie formy”. […]

Poezja i proza II połowy XIX wieku [pozytywizm] I. Poezja Adam Asnyk Maria Konopnicka II. Proza Eliza Orzeszkowa Bolesław Prus Henryk Sienkiewicz

Nurt intelektualny w poezji baroku był zarazem uniwersalny i europejski. Tworzyła go ówczesna elita umysłowa, która przeżywała podobne problemy w Hiszpanii, Włoszech czy w Polsce. Łączył ja ten sam model klasycznego wykształcenia i świadomość kryzysu […]

Opiera się w znacznym stopniu na wartościach muzycznych. Odgrywały istotną rolę w jej odrębności w nurcie awangardowym. Bogactwo muzycznych odniesień do różnych źródeł. Związki z symbolizmem, dla którego muzyka była wzorem. Czechowicza uwodziła poezja , […]

Julian przyboś akcentował w poezji rolę niepowtarzalnego przeżycia i uczucia. Był to zabieg pokazywany w różnych płaszczyznach – znaczeniowej, rytmicznej i obrazowej. Ta obrazowość łączyła się z niezwykła kreacją skojarzeń. Poeta wykorzystywał dodatkową wartość, która […]

Tendencje klasyczne nie zamarły w Polsce w XVII wieku (baroku). Odgrywają jednak minimalną rolę wobec głównego nurtu literatury. Badacze zwrócili uwagę, że rozkwit klasycyzmu wiąże się zwykle z okresami pokoju politycznego i pomyślności materialnej. Tak […]

Jest to nazwa nurtu w poezji polskiej po roku 1956 XX wieku. Cechą charakterystyczną  był zwrot uwagi na sam język. Chodziło o uwydatnienie sensu przez podobieństwo brzmień i grę znaczeń. Wykorzystywano język potoczny, mówiony, prozaizmy. […]

Pierwsze kilkadziesiąt lat XVI wieku w Polsce to rozwój poezji łacińskiej. Wśród jej twórców wyróżnić można: Pawła z Krosna (1474-1517), właściwe nazwisko Paweł Procler, filolog, tłumacz, profesor  Akademii Krakowskiej, Jan z Wiślicy (1485-1520), autor „Wojny […]