Stylistyka, język jako narzędzie porozumiewania się

Możliwość ciągłego odnawiania i uzupełniania zasobu leksykalnego języka. Ciągłe zmiany w zakresie słownictwa, tj. powstawania nowych wyrazów (neologizmy)  i wychodzenia z użycia innych (archaizmy).

Perswazja językowa to wykorzystanie różnego rodzaju środków językowych do przekonania, nakłonienia czy podjęcia określonych działań przez daną osobę. To jednocześnie metoda negocjacji, ułatwiająca porozumienie, sugerowanie pożądanej interpretacji i oceny. W perswazji zastosowanie znajdują: wyrazy i […]

Pisownia umowna. Nie ma związku z wymową. Opiera się na ustalonym zwyczaju (np. pisownia nazw własnych wielką literą).

Uzasadniona gramatyczną lub słowotwórczą formą wyrazu. Opiera się na zasadzie jednakowego pisania jednakowych części znaczeniowych wyrazu, a wiec przedrostków, rdzeni i przyrostków, niezależnie od ich wymowy w danym wyrazie.

 Pojęcie pochodzi z greckiego i oznacza nadmiar. Wyrażenie, zwrot złożone z wyrazów o identycznym lub niezwykle podobnym znaczeniu. Powtarzają one sens samem treści. Inna nazwa to tautologia. Przykłady: masło maślane, cofnąć się do tyłu, paskudna […]

Język polski należy do grupy języków słowiańskich, które  są do siebie podobne pod wieloma względami, miedzy innymi zasobem słownictwa czy budowa gramatyczną. Da się to zaobserwować porównując wyrazy i formy gramatyczne z różnych języków: Porównanie […]

Podstawowe cechy dobrego stylu: komunikatywność, czyli sensowny tekst, zrozumiały dla odbiorcy. jasność i prostota, czyli logiczny porządek w budowie zdań, zwięzłość, czyli wykorzystanie tylu środków językowych, ile trzeba do sensownego przekazania informacji (treści), żywość i […]

Zasób fonemów pozostających w stosunkach opozycji i stanowiących część składową systemu językowego.

Zasób jednostek językowych tego samego rodzaju, np fonemów, stanowiących część składową systemu językowego.

Zasób morfemów pozostających w stosunkach opozycji i stanowiących część skladową systemu językowego.