Stylistyka, język jako narzędzie porozumiewania się

Język, który jest systemem zamkniętym, czyli nie dokonuje się w jego obrębie żadnych zmian. Język martwy to taki, którym nie posługuje się żaden naród, żadna grupa ludzi, taki który wyszedł z użycia. Niczego w nim […]

Potoczny i literacki język społeczeństwa polskiego. Ukształtował się w okresie od II połowy XVIII wieku do dziś.

Język ogólnie w Polsce przyjęty. Występuje na terenie całej Polski. Obowiązuje w całym kraju. Takim językiem jest np. język szkoły, teatru, radia, telewizji, prasy.

Język ogólny, nazywany także ogólnopolskim, jest odmianą języka narodowego. W przeciwieństwie do odmian regionalnych i środowiskowych, język ogólny upowszechniany jest przez szkołę, administrację, literaturę, media. Zmienia się jednak ta sytuacja, na Kaszubach dzieci i młodzież […]

Język niezwykły, niestosowany w codziennej komunikacji, wykorzystujący, nieraz w nadmiarze, środki poetyckie, czego nie wymaga zawartość informacyjna. Charakteryzuje się: swoistym uporządkowaniem (np. wersyfikacją czy specjalnymi konstrukcjami składniowymi, np paralelizmem, anaforami), nagromadzeniem figur (tropów) stylistycznych.

Zasób słów, zwrotów i form używanych w celu wymiany myśli i porozumiewania się przez naród polski, społeczeństwo polskie. Przedmiot nauki szkolnej.

Język, którym porozumiewamy się z otoczeniem w życiu codziennym. Odznacza się mniejszą niż w języku literackich dbałością o dobór słow, zwrotów i konstrukcji składniowych.

Prajęzyk, czyli język z którego powstała grupa języków pokrewnych (tzw. rodzina językowa). Z niego stopniowo poprzez rozwój powstały języki rodziny indoeuropejskiej.

Prajęzyk, z którego drogą stopniowego rozwoju powstały języki słowiańskie. W języku tym do naszych czasów nie dochowały się żadne zabytki piśmiennictwa. Językoznawcy odtwarzają prasłowiańskie fakty językowe na podstawie znanych historycznie języków słowiańskich. Istnieją hipotezy naukowe, […]