Epoki

Najprościej literaturę pozytywizmu podzielić na: publicystykę, literaturę piękną (proza, poezja i dramat). Publicystyka to przede wszystkim: dzienniki, np. „Gazeta Polska”, „Gazeta Warszawska”, Kurier Codzienny”, „Kurier Warszawski”, „Nowiny”, „Słowo”,  tygodniki, np. „Bluszcz”, „Głos”, „Przegląd Tygodniowy”, „Tygodnik […]

Literatura współczesna rozwijała i nadal rozwija się wielonurtowo i wielokierunkowo. Utrudnia to w zasadzie jednoznaczny podział. Większość historyków literatury proponuje podział umowny, oparty na wydarzeniach historycznych, choć i w tym przypadku nie ma zgodności. Najczęściej […]

Antoni Słonimski (1895-1976) “Alarm”, główną ideą utworu, którego kompozycja kolejno: ukazuje sytuację w mieście, w którym ogłoszono alarm przeciwlotniczy, jest apelem do obrony Warszawy, jest protestem przeciwko wojnie, ostrzeżeniem przed jej tragicznymi skutkami. Władysław Broniewski (1897-1962) “Bagnet […]

Przedstawicielem tego nurtu był Stéphane Mallarmé (1842-1898), francuski poeta, teoretyk sztuki i krytyk literacki, kojarzony również z dekadentyzmem oraz parnasizmem. Jego wiersze są kunsztownie dopracowane i kryją tajemnicę głębokiego znaczenia. Poeta stosował symbole, próbując w […]

Poeta doctus, pojęcie silnie związane z humanizmem, określa poetę:  posiadającego rozległą i głęboką wiedzę, wykształconego wszechstronnie, legitymującego się wiedzą o antyku (sztuce, historii, literaturze), znającego języki obce, szczególnie klasyczne (łacinę i grekę), na tyle dobrze, […]

Poetyka średniowieczna dzieli literaturę na dwa zasadnicze rodzaje: poezję i prozę. Od utworu literackiego wymagano, aby był „elegancki”, miał dobrą kompozycję i dostojność. Średniowieczni teoretycy poezji kładli nacisk na „piękne powiązanie słów” i zdobnictwo, powagę […]

Po wojnie ukształtowały się na emigracji dwa ośrodki życia kulturalnego. Był to Londyn i Paryż. W Londynie wychodziły (do 1981 roku) „Wiadomości”, tygodnik założony przez Mieczysława Grydzewskiego, dawnego redaktora międzywojennych „Wiadomości Literackich”. W podparyskim Maissons-Lafitte […]

Kierunek symbolizmu w poezji narodził się we Francji, a powstał na zasadzie idei stworzonych przez parnasistów (kierunek zakładający obiektywizm opisu wrażeń i uczuć, klasyczne zasady harmonii i ładu, doskonałość formy utworów – tzw. „cyzelowanie formy”. […]

Poezja i proza II połowy XIX wieku [pozytywizm] I. Poezja Adam Asnyk Maria Konopnicka II. Proza Eliza Orzeszkowa Bolesław Prus Henryk Sienkiewicz

Nurt intelektualny w poezji baroku był zarazem uniwersalny i europejski. Tworzyła go ówczesna elita umysłowa, która przeżywała podobne problemy w Hiszpanii, Włoszech czy w Polsce. Łączył ja ten sam model klasycznego wykształcenia i świadomość kryzysu […]