Epoki

Poezja ujęta w kategoriach: jako moc kreacyjna: “Wielka Improwizacja”, jako siła zdolna “zwykłych zjadaczy chleba w aniołów przerobić”: “Testament mój”, jako urna pamięci narodowej: “Kordian”, jako arka przymierza pomiędzy pokoleniami: “Konrad Wallenrod”, jako przekleństwo i […]

Inspirowała go przede wszystkim polska poezja romantyczna, etyka Norwida i wizjonerski typ wyobraźni Słowackiego oraz twórczość polskich katastrofistów (Miłosza, Czechowicza). Poetykę Baczyńskiego cechuje osadzenie w tradycji (bliskość emocjonalna utworom romantyków i poezji melicznej), regularna stroficzna […]

Publicystyka jest formą opowiadającą, zajmującą się najważniejszymi, aktualnymi wydarzeniami z życia politycznego, społecznego. Publicystyka renesansowa podejmowała temat ojczyzny, patriotyzmu, zagrożeń czy przyszłej katastrofy (Piotr Skarga). Andrzej Frycz Modrzewski w utworze „O poprawie Rzeczypospolitej” przekazuje czytelnikowi, […]

Wśród tematów wyróżnić można: los ojczyzny pozbawionej niepodległości, miejsce Polski w Europie, konieczność budowy nowoczesnego narodu i społeczeństwa, refleksja nad przestrzenią, w której funkcjonuje społeczeństwo, relacja między grupami społecznymi, rola twórców w życiu duchowym społeczeństwa, […]

Twórczość ta powstawała tak w okresie wojny, jak i w latach powojennych jako kontynuacja tej tematyki. W Polsce w czasie wojny tworzyli młodzi poeci, m. in. Krzysztof Kamil Baczyński i Tadeusz Gajcy. Nawiązywali w swej […]

Myśl, do której twórca chce przekonać odbiorców. Przekazuje przez sposób ukształtowania rzeczywistości przedstawionej. Charakterystyczny dla pewnej grupy twórców, danego okresu lub kręgu kulturowego zespół dążeń, nakierowanych na osiągnięcie wybranej wartości estetycznej lub ideowej. Mówi się […]

Dadaizm Awangardowy ruch artystyczny rozwijający się w latach 1916-1924 w Szwajcarii, Francji, Niemczech i USA. Przybrał skrajną koncepcję poetycką, według której materię dzieła winien charakteryzować przypadkowy bezsens. Program dadaistów (“dada” – jest słowem francuskim, którego […]

Tendencja średniowieczna podporządkowująca wszystko Bogu. Filozofia, literatura, czy sztuka pełniły rolę służebną wobec wiary chrześcijańskiej. Wyjaśniał dogmaty wiary, propagował wzorce godne naśladowania pokazując Boga lub świętych.

Koncepcja filozoficzno-religijna. Miała na celu uzgodnienie sprzeczności między wiarą w boską dobroć, mądrość, sprawiedliwość i wszechmoc a istnieniem zła. Teologiczne uzasadnienie, że Bóg jest dobry i wszechmocny, mimo faktu istnienia zła i cierpienia na świecie. […]