Ortografia

Z łaciny błąd pióra. Pomyłka lub niezręczność językowa popełniona w trakcie pisania. Jest najczęściej wynikiem graficznego podobieństwa wyrazów i konstrukcji składniowych. Może przyczyną być tez rozbieżność między tempem myśli a możliwością ich zapisania.

Rzeczowniki rodzaju żeńskiego zakończone na -ia  po spółgłoskach, t, d, r, l, k, g, ch mają w dopełniaczu, celowniku i  miejscowniku liczby pojedynczej zakończenie -ii, np. kwestia/kwestii, awaria/awarii, bestia/bestii, W dopełniaczu , celowniku i miejscowniku […]

Ch piszemy: gdy w innej formie danego wyrazu lub wyrazach pokrewnych wymienia się na „sz”, np. ucho – uszko, kruchy-skruszyć, na końcu wyrazów, np. domach, duch, wyjątek to wyraz druh, po literze s, np. scharakteryzować, […]

Zgodnie z zasadą ortograficzną nazwy świąt zwyczajowych piszemy małą literą. Zabawy związane z przesileniem letnim to sobótka. Podobnie zapisujemy nazwy takich świąt jak andrzejki, dożynki, mikołajki czy walentynki. Niekiedy pisownia może być odmienna, bowiem wyraz […]

Niedomagać – chorować Basia niedomaga od kilku dni. Nie domagać – nie żądać czegoś Uczniowie wcale nie domagali się skrócenia zajęć. Niedowidzieć – nie widzieć dokładnie (stale, długo), Ze względu na wiek niedowidzę małych liter. […]

Ortografia to pisownia, zbiór zasad i przepisów poprawnego pisania w danym języku. Ogólnie przyjęte i znane wykształconym warstwom społeczeństwa zasady pisowni.

Partykuły piszemy łącznie (razem): -że, -ż z innymi częściami mowy, np. mówże, zróbże. -by, z formami osobowymi czasownika, np. śpiewałaby, ugotowałby. -by ze spójnikami i innymi partykułami, np. gdyby, byleby. Partykuły piszemy rozdzielnie: niech, niechaj, […]

Współczesny język ludzi młodych zawiera wiele przedrostków typu: super-, ekstra-, hiper-, pseudo-, eks-. Warto wiedzieć, że: przedrostki rodzime, jak i zapożyczone piszemy razem z wyrazami pospolitymi (np. superszybki, arcytrudny), w przypadku nazw własny, do których […]